Boydan boya ne olur, tenine temas eden Seni her an bürüyen, giydiðin urban olam. Ritmik bir edâ ile, damarýnda dolaþan Sana hayat bahþeden, özel bir organ olam.
Eðer âþýk âþýksa, yüksekte durmaz iner Sen yanýmda olunca, bütün dertlerim diner Yeter ki elin deðsin, senin lezzetin siner Yediðin her yiyecek, içtiðin çorban olam.
Soruyorum ben sana, el/el için ölür mü? Her þeyleri bir iken, seven ayrý solur mu? Kapaksýz bir tencere, yer döþeksiz olur mu? Ýsterim ki ben senin, üstüne yorgan olam.
Sevdânýn saf korunu, yüreðime dökerken Beni benden eyledin, aþk tohumun ekerken O güzel ellerinle, kuyudan su çekerken Su içtiðin o tasa, kovana urgan olam.
Yolluk ettim gönlümü, serecek ne kaldý ki Bahçe senin, gül senin, derecek ne kaldý ki Bundan gayrý geriye, verecek ne kaldý ki Can olam, Cânân olam, damarýnda kan olam… Eðer bu da yetmezse, ben sana kurban olam…
18/10/’10 Hanifi KARA Sosyal Medyada Paylaşın:
Hanifi KARA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.