Ve
Davacıyım Ey Nefis Senden…
Davacýyým ey nefis, senden ruz-i mahþerde,
Þu üç günlük dünyada çok çektirdin sen bana…
Hiç dur-durak bilmeden keyif aradýn þerde,
Olmazlarýn peþinde, kök söktürdün sen bana…
Doluya koydun taþtý, boþa koydun dolmadý,
Lakin beni gözeten bir hesabýn olmadý.
Bu genç yaþta gül benzim durduk yere solmadý,
Gözlerimden sellerce yaþ döktürtün sen bana…
Nasip-kýsmet hissini bir kenara attýrdýn,
Makam-mevki hýrsýný þerbet diye tattýrdýn.
Üç-beþ kuruþ uðruna eþi-dostu sattýrdýn,
Nice masum insana kem baktýrdýn sen bana…
Öcü gibi korkuttun aklýselim fikirden,
Daha fakir eyledin beni gerçek fakirden.
Mahrum ettin kalbimi kanaatten-þükürden,
Elde olan imkâna kulp taktýrdýn sen bana…
Isýnmadýn bir türlü, hoþgörüye-saygýya,
Esir ettin gönlümü, yerli-yersiz kaygýya.
Bin bir öfke yükledin en günahsýz duyguya,
Bir pireye kýzdýrýp ev yaktýrdýn sen bana…
Bitmeyen bir inatla, mal-mülk diye tutturdun,
Helal-haram demeden, her lokmayý yutturdun.
Bin hengâme içinde ahreti unutturdun,
Fani dünya yurduna gam ektirdin sen bana…
Sanki benmiþim gibi en zekisi bu yurdun,
Her türlü meseleyi hep bana sorup durdun.
Yýllar yýlý beynimi aç kurtlarla doldurdun,
Hayat mengenesinde can sýktýrdýn sen bana…
Zaman oldu yalvardýn, zaman oldu yaðladýn,
Ýdrakimi eyledin, saðduyumu baðladýn.
Karþý koyacak olsam, boyun büküp aðladýn,
Bir yol bulup önünde diz çöktürdün sen bana…
Ýþte böyle ey nefis, dünya zalim sen zalim,
Ýkinizin eseri, bu melül-mahzun hâlim.
Umarým affa uðrar, varsa eðer ihmalim,
Hakka kulluk bohçamý sýð diktirdin sen bana…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.