MEZARI DERİN KAZ MEZARCI
Ah../ artýk ne gülmek geliyor içimden, ne de gözyaþý dökmek,
Derim’ ki en güzeli ölmek, çünkü yenmez oldu rahatça yemek,
Felek bana öyle bir vurdu ki yüzlerime, o acýmasýz tokadýný,
Haram oldu þu yalancý dünyamda, su tuz ile bile kuru ekmek…
Nedense anlaþýlmaz duygularým sardý dertle dolan bedenimi,
Demiyor ‘ki hiç kimse bana, bu senin derdin’ de çekilir mi,
Bilmez ,bilmez ’ ki onlar, ne bilsin benim gibi çektiði bir dert yoksa,
Ýþte ondan yalnýzým bu alemde, dertlere feda ettim kendimi….
Kalmadý içerimde, içimde mutluluk sevgi aþk olan bir yürek,
Mezarlar kazýlýyor görüyorum, her mezarcýnýn elinde bir kürek,
Kaz mezarcý, bir çukur da benim için kaz ./” çok derin olsun “…
Yoktur benim içimde de yaþamak azmi, ve hayatý sevmek…
Doðmasýn görünmesin artýk güneþ her gecenin sonunda ufkundan,
Uyanmasýn benim vücudum, uyuduðu o derin uykusundan,
Geceler bitmesin karanlýklar uzasýn gitsin, aydýnlanmasýn ortalýk,
Umudum kalmadý benim çünkü, o gelecek denen o yarýnlardan….
Çevremi sardý, her tarafýmý doldurdu bana dost görünen yalancý,
Ben neden kalayým bu dünyada, yüreðimde var iken bunca sancý,
Ben herkese gül atarken, gül yerine taþ atýyorlar/ bana ah!..
Ýþte onun için ölmeye hazýrým, mezarým derin kaz e’ mi mezarcý…
A.Yüksel Þanlý er
Antalya
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.