KUTLU KERVAN

(Ýkinci Bölüm: Gölgesi Huzur veren Çýnarlar)

Yollarý þaþtý derken kervanýn,
Düþtü derken piþmanlýðýn Kuyusuna…
Bir tohum oldular sanki
Vuslat için yeni baharlara…

Bir gece kýyama duruldu,
Dikildi bir geceye bir çýnar.
Gece divan duracak gibiydi
Çaðlar boyu yeni çýnarlara…

Kutlu kervan sevmiþti
Bu gölgesi huzur veren çýnarlarý.
Her durduðunda viran diyarlarda,
Ya da harap olan beldelerde
Çýnarlarýný yüceltmiþti.

Çýnar yakýþmýþtý bu kutlu kervana,
Çýnar asrý olmuþtu cihan,
Kýtalarý aþarak.
Çýnarýn gölgesinde olmak için
Bu kutlu kervaný gözlemiþti dünya
Köþe bucak.

Kýtalar aþtý da bu kutlu kervan,
Zamanla yarýþmadý mý?
Çaðlar kapayýp çaðlar aþtý,
Zaman da ne ki!

Yeni çaðlarý ince ince ördü
Ýnsanlýkta çaðlar aþtý,


Maverada yüceldi
Ýnanca hoþgörüde çaðlar aþtý,
Ýlmin kandillerini tutuþturdu da
“Beþikten mezara kadar…”
Tefekkürde çaðlar aþtý,
Muhteþem çýnarýmýzýn ulu dallarý
Kýtalar aþtý, cihan buna þaþtý.

Bir saadetli devlet cihana kucak açarken,
Baðrýný haþerata siper ederken,
Çatýrdýlar uyandýrdý bu kutlu rüyadan
Ulu çýnarý.
Trablus çatýrdadý,
Balkanlarda ciðerleri yandý,
Yemende can evinden vuruldu.

Mehmetçik koþtu cepheden cepheye,
Mehmetçik coþtu destandan destanlara.
Fetih toplumunun baðrý yaralý,
Baþý karalý fedakar milleti;

Gelen haberlere aðladý,
Duyduðu felaketlere aðýtlar yaktý.
Kendi tasasýna yanamadý,
Çare diye davranamadý.

Yorgun dallarýyla ulu çýnar
Kýtalarý sarmaya çalýþýyordu,
kolunu kanadýný kýrýyordu
Ýhanetler.

Sosyal Medyada Paylaşın: