SAHİPSİZLER

Þefkatli evlerin ilgisinin çok dýþýnda,
Merhametten uzak izbe bir köþebaþýnda,
Sahipsiz bir çocuk yaþýyor on üç yaþýnda
Bit torbasý köpek gezinir durur peþinde.

Acýkýnca çocuk karýþtýrýyor çöpleri,
Eliyle temizliyor bulduðu ekmekleri,
Çocuðun çevresinde köpek;ileri geri
Ýkisinin de dýþarda açlýktan dilleri.

Açlýklarýný giderecekler bir bak þimdi,
Biri ekmek kemiriyor,kemiði diðeri.
Korkuyla uyanmak en büyük problemleri
Ana kucaðý gibidir izbe köþeleri.

Dertlerini anlattýlar kendi dillerince,
Anladýklarýný sandýlar gönüllerince,
Karanlýk geceyi tüketttiler...Ýnce ince
Yaðarken yaðmur, þöyle sokuldular iyice.

Ýçinde vicdan varsa sýzlardý kederinden,
Kucak kucaða kurtulmuþlardý dertlerinden,
Toprak açýyor kucaðýný merhametinden
Ýnsanlýk utanmaz mý hala ettiklerinden?

Böyle yaþanmaz dünyada garibe ilgisiz,
Nasýl insan olunur nasýl;böyle sevgisiz?
Þehir denen dev;çok acýmasýz,çok sahipsiz
Her canlý olmalý bize canýmýzdan aziz.
Sosyal Medyada Paylaşın: