aklým gözlerimden fýþkýrýrken
inadýna çekmiyorum burnumu
sözüm bulansýn da
yüzümü delilik yýkasýn…
hüznü eritip baþýmdan döktüler
hoþ kalamadý narin deri
yandým
ellerde ’sözde merhemler’
sürmesem de içsem geçmez izler
vay ki ne yanmýþým…
ana tasa
baba tasa
koca tasa
evlat tasa
madde madde maneviyatsýzlýk
deðiþtirmek hangi hadde
altýnda ezildiklerim
hiçe sayamadýklarým
dayanýlmaz
bu defa kanunlar assýn beni…
son isteðim olmayacak
her son ölüm doðururken
her son urgan yaðlarken
kurtarýn diyemiyorsam
olmayacak son isteðim
mübarek olsun…
kalbimin karartýsý yanýnda
gece güneþ gibi parlarken ey/vah diyemedim
ey/vallah!
Ebru