ruhumda kýþtan kalma günler üzerimde zemherinin ayak izleri buz kesiði gözlerimde gece karasý gün ýþýðý ýsýtmýyor üþüyen kalbimi sararan yapraklar misali uçuþuyorum
inanmak zor, güzel günlerin geleceðine içimde ölen mavi anemonlarýn kokusu kanatlanýp uçmak istedikçe ruhum her nefesimde ölü serçeler doðuyor siyah fistanlý günlere
penceresi kýrýk akþamlarýn koynunda deli saçmasý düþlere uyanýyorum ak köpüklü bulutlarda yýkýyorum lekeli güncelerimi yaðmurlar yaðdýrýyorum, þehrin sokaklarýna her yer misk-i amber kokusunda toprak kokulu çiçekleri öpüyor arap kýzý güller açtýrýyorum, babil’in asma bahçelerini kýskandýran sevgi tohumlarýný serpiyorum çorak gönüllere nehirler akýtýyorum, çatlayan hücrelerimden kiraz gülüþlü çocuklara