saksýlarda plastik çiçekler
hiç sulanmýyor
ayýn gülen yüzü yok, hep kederli
yýldýzlar ýþýk saçmýyor, karanlýk
çocuklar doðmadan ölüyor
özgürlük mü ?
o kelime anlamýný çoktan yitirdi
þimdilerde gönüllü esaret moda
dostluk mu ?
ahde vefa mý ?
onlar çoktan demode
kimsesizim annem
sýcaklýðýný nasýl özledim bir bilsen!
þen kahkahalarýn hala kulaklarýmda
dýþarýda bardaktan boþanýrcasýna, yaðmur
kirpik uçlarýmda sen
aðlamayacaðým iþte...
ayþe uçar
07 /10 /2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.