İADE-İ ZİYARETİNDEYİM KEYFE KEDERİMİN...

bu gün iade-i ziyaretindeyim dostlar keyfe kederimin

sakýn sormayýn yolculuk nereye
biliyorsam eðer cevabýný ne olayým
yoksa söylemez miyim

nedense sabahtan beri
alýp baþýmý Boðaziçi’ne savruldum
köhne bir þirket-i hayriye vapuru misaliyim
bir iskele Ýstinye
bir sancak Kanlýca
oh...iyot yüklü güvertede rüzgâr misali
iki yaka arasýnda baþýboþ zig-zaglar çizmekteyim
mis gibiyim

ilk ziyaret doðduðum köye
küfür kafir hakkýmý mahfuz tutup
onyedi yaþýmla bir görüþmeliyim
ah...
ben beni nasýl özledim

o uzaktan görünene dek
birden aklýma esti
üstümdeki baþýmdaki olanca hasreti sevdayý derdi kederi
Emirgân’ýn asýrlýk çýnarlarýna emanet ettim
bir rahatladým
bir hafifledim ki
keyfime deðmeyin

iade-i ziyaretin güzergâhý yok adresi yok demiþtim
Çengelköy’e mi
Yeniköy’e mi bilinmez
serseri mayýn misaliyim

varsayýn ki
Vaniköy’ sýrtlarýnda bilmem hangi sokakta saklý
bir köþk bahçesinin süslü iþçiliði henüz yitmemiþ
lâkin boyasýz demir kapýsýný beðendim
gýcýrtýlý paslý kol demirini itip
bir hayalet gibi içeri girer miyim
girerim

sonra
(yaz güneþinden baygýn kertenkeleye ecel teri döktüren besili bir tekir gibi)
sessiz sedasýz
yosunlu taþ basamaklarý tembelce çýkýp
ön bahçeye geçmez miyim
geçerim

hadi o þatafatlý oymalý kapýya yükselen
aþýnmýþ mermer basamaklarý da çýktým
üstelik o kararmýþ kocaman tunç halkayý da tak tak vurdum diyelim

içerde kapýya koþturan bir kalfa kadýn
yeni yetme bir kuzen
ya da bir yeni gelinin telaþlý ayak seslerini duyar mýyým
hayýr
ah ne yazýk hayýr
kimsecikler yoktur elbet
bir hoþgeldin
nerelerdeydin bunca zaman diyen olmayacak
bilmez miyim

öyleyse þimdi ben
hýnzýrca bir kararla gemi azýya alýp
boyasý dökülmüþ rutubet yeniði
bir vakitler kar beyaz olan panjurlarý kirpiðimle aralayýp
kýrýk camlardan içeri bir hýrsýz hüneriyle
süzülür girmez miyim
girerim

ümitsizce bir þeyler ümid ederek
tozlu aynalara serin serin gülümseyen pembe taþlý holde
yarý açýk boþ odalarýn eþiklerinde biriken ruhlar gibi
maziyi içime çekmez miyim
çekerim

güneþle beraber doðup batmaya âþina olmayan gözlerim
yavaþtan alýþýnca terkedilmiþliðin loþluðuna
bekleyiþin aþýnmýþ kurt yeniði merdivenlerini bir bir sayarak
geniþ balkonlu misafir odasýnýn tam ortasýna mýhlanýp
külü içinde unutulmuþ pirinç bir mangal gibi
mangal yüreðimde ne varsa
ortalýða bir bir dökmezmiyim
dökerim

kimi amâ
kimi lal
sefil
zelil
alil
ve ne yazýk hepsi
benim ipe sapa gelmez hengâmýmdan malül
ayaklarýmýn dibine yýðýlan yýðýlana
dökülen döküne
þimdi ben
sarýlýp teker teker hepsine
okþayýp öperek iki gözüm iki çeþme
okkalý bir nedâmetle af dileyip
helâllik istemez miyim
isterim

iade-i ziyaretindeyim bu gün
dünden kalan hikâyemin
ve gördüm ki
yerlerde sürünür göstermelik metanet hallerim

topladým zorladým cümle sevabýmý
günahýmý defterden silmeye yettiremedim
ten kafeste þakýyan nefs bülbünü bir türlü azledemedim

ben bana ettiðimin cezasýna hükümden acizim
yetmedi kendimi kendime kâbus ettiðim

ey benim gönlümü viran eden hasretim
kârdýr neresinden dönülse mihnetinin
nasýl da eðlendin
nasýl da oynattýn beni üç telli sazla onlarca mevsim

ne demiþ atalar
nush ile uslanmayaný etmeli tekdir
tekdir ile uslanmayanýn hakký kötektir

þimdi ben seni unutmalarýn o dehþetli þamarýyla evire çevire
dövmez miyim
döverim

akþamýn ýlýk esintisinin peþine düþen saçlarým
ve zil çalan eteklerimle
þimdi bir nebze hafiflemiþ olarak Emirgân’a dönmeliyim

vakt-i kerahattir
o sýrdaþ Çýnaraltý’nda
þöyle Kanlýca’ya doðru oturup
mis kokulu demli bir çay içmez miyim
içerim

bu günlük iade-i ziyaretim bitti dostlar
yarýna Allah Kerîm....

CEYDA GÖRK
Sosyal Medyada Paylaşın: