GENÇLÝÐÝN DÝYETÝ...
Yýllar, bana geri verin, aldýðýnýz ne varsa...
Geç te olsa anladým ben, gençliðin kýymetini!
Ne kâþaneler isterim, ne apartman ne arsa;
Acep nasýl öderim ben, gençliðin diyetini?
Gençlik sevdalarý baþka, o aþklarý hiç deþme!
Hani içtikçe suyunu, kanýlmayan o çeþme?
Yýllar, oyununa geldim, benimle cebelleþme!
Acep nasýl öderim ben gençliðin diyetini?
Uzandým mý sanýrdým ki, bulutlarý çekerim!
Güneþ, ay ve yýldýzlarýn, ciðerini sökerim!
Þimdi geçen o yýllara, ne aðýtlar dökerim;
Acep nasýl öderim ben gençliðin diyetini?
Budansa tüm elim kolum, gelir mi o yýllarým?
Tekrar o güzel mâziye döner mi hiç yollarým?
Gençlik varken yaþlýlýðý gelmez diye bellerim;
Acep nasýl öderim ben gençliðin diyetini?
CEVAP :
Nasýl öderim diyerek, düþünmene gerek yok!
Gençliðinin diyeti þu, saçlardaki aklardýr...
Maziye hep bakýp bakýp, üzülmene gerek yok!
Diyetinin göstergesi, biten basamaklardýr...
Yüzünü bir hatýrla sen, bir tek çizik var mýydý?
Nasýl nefes alýyordun, böylesine dar mýydý?
Yardan ve bayýrdan aþmak hiç bu kadar zor muydu?
Diyetinin göstergesi, bu zor yaþamaklardýr...
Gençliðinin o kudreti, demir daðlar oyardý!
Küçücük bir fýsýltýyý, kulaklarýn duyardý!
Karýncayý da görürdün, gözlerinde fer vardý!
Diyetinin göstergesi, sessiz aðlamaklardýr...
Antalya-2008
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.