ÖLÜP GİDECEĞİM

Yorulduðumu hissediyorum,
Taþýyamadýðým yüklerin ve çilelerin altýnda,
Tükenip gittiðimi hissediyorum,
Bir sabah gözlerimi açamayýp,
Doðan güneþi görememenin…
Ne acý bir þey olduðunu düþünüyorum.

Seslendiðin halde, sesinin duyulamamasýný,
Sevdiklerimi, bir daha görememenin,
Korkusunu yaþýyorum þimdi,
Hep gözlerim karanlýk þafaklara takýlýyor,
Bulutlarýn ardýndaki dünyayý hayal ediyorum.

Akþam neþeyle uyuyup,
Sabah çalan kapýnýn sesine uyanamayýp,
Annemin hadi kalk oðlum…
Belki ben duyamayacaðým ama
Kopan feryatlarýn arþa çýktýðýný hissedeceðim.

Belki ardýmdan bir damla gözyaþý döken dostlar olacak,
Belki de keþke gitmeseydi fani dünyaya diyen arkadaþlarým…
Annemin feryadý,
Babamýn yakarýþlarý,
Belki satýrlar ve sayfalar öksüz kalacak ve;
Bir sabah yalnýz karanlýðýn yanýndaki ýþýk, ebediyete kadar yanmayacak,
Bir zaman anýlýp tozlu raflarýn bilmem kaçýncý gözünde yer alacaðým.

Kaybolacaðým kayan bir yýldýz gibi karanlýðýn kollarýna doðru,
Elveda demeye belki de özlem duyacaðým son nefesi almaya,
Mecalim ve fýrsatým olmayacak,
Bir mezar taþýnda anýlacaðým belki de,
Bir mezar taþýnda yalnýz ismim kalacak.


ZÜLKÜF KILIÞÇI


Sosyal Medyada Paylaşın: