Ve
Karadeniz Gibisin…
Nice yýldýr bir sýfat bulamadým ben sana,
Karadeniz gibisin, bir dalgalý bir sakin…
Bunca niyaz-iltifat kâr etmez mi insana,
Belli ki sahibisin kararsýz bir idrakin…
Anlamsýz bir naz soktun kendin ile arama,
Avuç avuç tuz döktün kapanmayan yarama.
Sensiz kalan gönlümde zerre huzur arama,
Feryat-figan etsem de duymuyorsun sen lâkin…
Anla artýk ne olur hâlimi ey gül sima,
Adýna firkat denen zalimi etme ima.
O füsunkâr gözlerin bana baksýn daima,
Hasretinle kalmasýn aþkýma iþtirakin…
Mecnun gibi çektiðim çilenin sebebi kim
Leyla’nýn inadýna neylesin ilaç-hekim.
Günden güne katlanýr ýstýrabým nitekim
Umarým yakmaz seni vebali bu helakin…
Senin sayende erdim sevdanýn erdemine,
Aþkýnla mana verdim ömrümün her demine.
Atsa da beni derdim hicran denilen ine,
Ey yâr sana yine de besleyemem asla kin…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.