Koca bir dünya! Süresini bilemediðim bir ömür vardý elimde
Ve hiç bir þey sýðmýyordu içine
Ýçine taze sonbahar katýlmýþ bir gün
Yüzünü güneþe vermiþken
Hayatý topladým fazlalýklarý ayýrdým
Doðrularýn yarýn yalan olmadýðý, hiç bir zararýn eriþemeyeceði
Bir dünyaya hazýrlýk
Bir kadýn ruhunu
Dehliz gibi kuytu bir köþede gönlümce kurguladým
Þekilleri, i mgesi, elif gibi cesur bir iyimserlik
Arþ-ý alaya çýkmýþ yedi kat
Hangi çýlgýn bana zincir vuracak
Usul usul iç içe bir yelpaze biçimi helezonlar havalandý
Bir toz kasýrgasý gezintiye çýktý
O büyük Rab ki, vadediyor güzeli, doðruyu, iyiyi
Ezelden beridir
Bu tanrýsal rol daðýlýmý
Kýþ baþýnda bahar geceleri yaþanýyorken
Ay ýþýðý gecenin yüzünde
Hilal zarafetinle
Dolanmýþ aðaçlarýn boynuna
Sararan yapraklarýn dudaklarýnda
Mahmur beste ile huzur geziniyordu
Notalarýyla bir zerafetin örneði idi
Esen rüzgâr doðayý hoþ bir melodiyle hýþýrdatýyor
Yapraklarý topluyor
Bir baþka bahara hazýrlýktý
Hiçbir cüret bir mutluluðun ruhunda ondan izinsiz dolaþamaz
Ilýk rüzgârlarýn baþka hayatlarýn fevkindeki kudretten
Alýp getirdiði bir fon müziði
Tabiatýn repertuarý uysal sese eþlik eden
Bir füsunla
Göðüsteki vasistasý açar
Tabiat þaheserin yalazýný insan hayatýný koyuyor ortaya
Tanrýnýn yüce silahý olan ölüme
Tek rakip olarak
Hayatýn yüzü
Ölümü deðiþtirmeye yetmedi gücü
Tanrýnýn yarattýðý o zayýf o nahif kullar ölüme muhtaçtýrlar
Vazgeçebilmeyi hiç düþünmediðimiz
Hayat zaaflarý
Ýnsan kendi ihtiraslarýnýn patronu ama hayat esiri
Artýk genç de deyilim ki
Her gün uzaktan bir müjde taþýr rüzgâr mýsralar söyleyerek bana
Hava latif mehtap ondört
Gönül sonsuz ufka yol aldý sonsuzluðun kalbinde yaþatmak istedi sevgiyi
Rüzgârým baþucunda duyunca nefesimi saçlarýn çözülmüþ bir demetti
Zevkin bu zarif rüzgârýnda
Yýldýzlarýn gözü altýnda tertemiz þeyleri baðladým kuyruðuna
Bir uçurtma uçurdum göðün yüzüne
Çýtalarý gitar telinden
Kaidesi dirliklerin denge merkezi
Mehtap atmosferinde baþlayan sevgiye özgü heceler
Duygularýn taklitlerini telkin etse de asýllarýný aratmayacak
Vurmayýn uçurtmayý
Aþikâr bu makberimde dahi rahatsýz eder beni
Tez beri mýzrak menziline ulaþtý
Gece damlalarý bir sakin masumlukla akýyor
Vurulmasaydý çýta uçlarýndan
Yumuþak nefti bulutlarý ufuk çizgisini geçecekti
Tabiatýn sunduðu görkemi bozan tek canlý türüyüz
Öyle kale gibi sözlere güvenim yok zaten
Lügatlarda en lüzumsuz sözcük
Yüzünden örtünü kaldýrýver azýcýk
O bir seraptý! Tanrýnýn çocuklarýný sevgi emziriyordu, vuruldu!
Çocuklar üþüyor
Niye böyle üþüdüðünü Tanrý biliyor
Teselli kabul etmeyen yoðun bir acý kendini mübah gösteriyordu
Umutlarýn kaybolduðunda çaresizliklerin en insafsýzýdýr
Lütfen def eylemeyin tenden
Heder olmuþ deðerleri naziri yok zamanda
Bütün mabetler içinde
Güneþten ilk ýþýk alan yerinde adak yerine hayatýmý yatýrýrdým
Ey giz gönlümün her cümlesi aþkla okunacak bir kitap
Canýmý feda edesiye kadar oku beni
Olmasa yoldaþým gönül alçaðýndan
Bari elemli halimi bir parçacýk anlar
Kötü deðil bir gönül al deðerse eðer inancýna
Saçmalama cesareti, seninde var mý?
Birleþmek iken çaremiz
Bölünme endiþesi
Ýnsan kendi tenhalýðýnda soðuk bir zalimin býçaðý gibi yýrtýyor zamaný
Kalpler terk edilmiþ bir dað köyü gibi zifiri karanlýk
Ýnsan kalbine ne hükmeder?
Sevgiyi gösterdiler
Duyuramadým sesimi
Çekilmiþti sevginin pimi sürmelendi kapýsý meðer
Ne bileyim
Özünlü öfke bilinçaltýnda bir dehþet
Ya aldattý beni umudum, ya kapattým umudu insan yüzü görmesin diye
Nerede saklanmýþtý öfkeler? Utanýlacak bir þey
Gönüllere bindirilmiþ öfkeler
Yok mu Rabbim öfkenin bir güzel þekli, derim
Bu akþam rüyamda serabý gördüm bir damla yaþý düþmüþtü yere
Sanki baldýranþerbeti
Bilmiyorum tanrý kime kýzýp kimden öfkesini almak istiyor
Emin misin?
Hayýr
Mevhum bir düþünce
Dedim bilmiyorum anlaþýlmaz bir ifþa
Uzun bir çizgide ömür çetin bir dolambaç misali
O kadar da zor deðil
Görebilseydin eðer
Bakýn evrene! Geceyle gündüzün yer deðiþtirmesi
Kanaat edecek terakkiler göstermiþ
Eflatuniye döndüðü dört mevsimi resmeden
O tahammülün sesinden tanýr
Parlak bir ýþýk huzmesi kederin üstüne düþtü
Kristal tozlarýn pýrýltýsý o sükûnete yayýldý
O anda ne müjde bir kahkahaya benziyordu
Ne de hýçkýrýk bir gözyaþýna
Melanetleri sevgiyle takas ettim
Sus artýk sesim!
Sükûnet þefkatliydi
Güçlü bir güç silkeledi beni sanýrým Tanrýnýn eliydi
Tasviri mümkün mü?
Beni yeniden hayata hazýrladý
Sabrýmla inþa ettiðim hazzýn lezzetine ulaþtým
Hayatýn yüzüne baktým
Tuhaf kendinle dövüþen anlaþýlmasý zor bir sihiri var
Ýnsan ne ile yasar?
Geçmiþin anýlarý, geleceðin sorularý
Helezonlar halinde çoðalan notalarýyla
Biliyor muydun?
Mikâil þaþkýnlýkla tanýklýk eder
Ýrkilir hangi yastan söz edeyim
Koþtu durdu insanlar
Ahengi, aþký, ihtirasý yitiren hayatta
Ýnsan zekâsý seyyah olup süzerek batan kýzýl günü
Geçti ateþ içinden yanmak sizin
Bir nefes dinlenmeden zulmetti misafirperverliðine
Ne olur ey tabiat yüzüne baktýr! Her ilmek Tanrýnýn zanaatkârlýðý
Zümre edebiyatýnýn dili çözülse
Tanrýya kimi gösterecek
Sizi dedi elbet
Tanrý bir gün yavaþla eðilip aþaðýya baksa
Gülümserdi
Þöyle bitirirdi!
Kýzgýn bir anýmda yaratmadým sizi
Hayatýn yüzüne bakýn! Neydi suçu?
Hayat sordu sarý çiçeðe?
Bir þey söylemeden sorulmayan soruya cevap vermiþti
Ahengi bozuk hayattan insanlar
Allahtan korkmaz insandan utanmaz insanlarýn
Peygamberi utanýr!
Aðzýna saðlýk s-a-r-ý ç-i-ç-e-k
KAYIP YALDIZ
Yýlgýlardan mahþerleþmiþler
Ne varsa iþitilen
Desin ki
Bir ermiþe benzeyen günahlar
Katedralin ayazma duvarýna yüzünü sürse sonra ah! der