TUT Kİ HİÇBİR EYLÜL ÜŞÜMEZ ARTIK
Bir iç kanama baþlarken seherlerde,susmaz ki yaðmurlarým.
Giydirilirken üzerime özlem,çatlak dudaklarda derin bir asi inleme,
Kaç kere vuruldum düþlerimde?
Gözlerime mil çekildi þiirlerim alev alev yanarken göçlerinde.
Sýzýlarýmýzýn karanlýða karýþtýðý daðlarýn ýssýz doruðunda,
Canhýraþ dizelerimin kýrmýzýya boyadýðý iklimlerin üryanlýðýnda,
Yangýnlý þafaklarda sesine uyanýrken beden,
Ruhumu bir kelebeðin kanatlarýna astým ben.
Akýyordu geceye Dicle ve Fýrat.
Islattýkça saçlarýný nefeslerinin buðusu ayýn çýplaklýðýnda,
Büyüyordu içlerinde bir çýðlýk, kýsýlmýþ seslerin týnýsýnda.
Ayný göðe bakýp þimal yýldýzýnýn altýnda eriyorlardý.
Kýzgýn ateþler çemberinde tutkal kokusu,
Karanfiller yaðýyordu semâdan ýslak menekþe kokulu saçlarýna.
Hasret kokusu kavururken,kanatsýz bir kelebek düþüyordu avuçlarýna.
Bir sevdanýn kapýsý aralanmýþ ay ýþýðýnda vuruldular.
Aþk ile yoðruldular,savruldular yaprak yaprak,aþk ile kavruldular.
Kadife renkli çiçeðim dokunuþlarýnda,
Eminim, yas içinde bir uçurtma saldý mavi göklere.
Kýyýsýnda mayýslarý biriktirdiðim soluklarýnda adýmlarken sustuklarýný,
Bir deniz saklýyordu sahipsiz bir uçurumun düþlerinde,daðlarýn doruklarýnda.
Söndüremiyordu mahþer yeri yüreklerini,
Ayazlarda kanýyordu güller takvim yapraklarýnda.
Ýnce bir çizginin tam ortasýnda parmak uçlarý deðiyordu sevdanýn haykýrýþlarýna.
Her yutkunuþlarýnda alevler iniyordu ciðerlerinin kanayan oluklarýna.
Ney sesinde derin bir ahh!
Buðulu çið taneleri iniyordu gözlerinden yanaklarýna.
Ve gül suya vurgun damlalarýyla bir Leyla çiziyordu, mecburi gidiþlerinde.
Çölleri fethederken kanatlarýyla serçeler deli divane çýrpýnýþlarýnda aþk diye,
Fethi zor bir mavi düþüyordu en koyusunda sardýklarý tenhanýn zifirlerinde.
Tut ki! Her vuslat bir emanet Rabbimden,uzaklarda yandýkça göðüs kafesinde.
Tut ki! Hiç bir eylül üþümez artýk, zemherileri yok sayýp parmaklarýnda eridikçe.
Necat USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.