sensizliðin mahseninde kayboldu çocukluk hayallerim
gökyüzünün hüzünlü bulutlarýnda gizlice aðlýyordu gözlerim
yokluðunla birlikte bir yerden bire savruluyordum
toz bulutlarýný daðýta daðýta
sensiz yarýnlara caka satar gibi aðlýyordum
sensizliðin dergahýnda kaybolan çocukluðum
alabora oldu mavilerin derinliklerinde
çýrpýnýþlar atmayan kalbin son aksiyonuydu
sen silahýný kalleþçe kullanmýþken
ben virane olmaya çoktan baþlamýþtým bile..
sensizliðin girdabýnda kývranýrken
sözlerin kýrpaç gibi yüreðimi biraz daha yaralýyordu
gidiþinle aþk sessizliðe bürünmüþtü
sessizlik ise;bir kayboluþun damla damla erimesiydi
sensizliðin prangasýnda sürgüne giden çocukluðum
yarýnlara hükümsüzce not verdi
oyun ile baþlayan baþlangýçlarýn sonunda
tarumar olan yüreðim mahrum kaldý
bugünlerin eseri olan sen
gençliðimin ummasýzca katilisin
sensizliðin zaman ayarlarýnda kaybolan çocukluðum
gece ile gündüzü ayýrt edemýyecek kadar zavallý
saniye saniye iþlenen suçlar
mahkeme odalarýnda savunucusunu bekler gibi
zanlý ve katil
Sürgünü gözlerinin esareti
Yýllarý kaybolan çocukluðu