konserve ruhlar

ikiyle çarparsýn
yakasý yýrtýlan ömrünü
tuttuðun balýklarýn
ruhundan haberi olmaz
ölen ölene bu gün

aðýr bir tat alýrsýn
dem vakti yaðmurdan
bilirsin bu þehir
kuzguni bir intihardýr
yaþamakta ne var

karýncalar incinir
devlerin nazýndan
aðlayan çocuklar korosu
yüzü gülmezlerin
hep konserve ruhlar

aç býrakma beni ne olur
her þeyden önce
þiir yazmam lazým
en çok da sana
ama þimdi deðil

b
ü
t
ü
n

hikaye ölümümden sonra




Sosyal Medyada Paylaşın: