*Kendi Musýkîmiz
Naftalin koksa da bu naðmelerde,
Kumaþý öyle zor dokunuyor ki! ..
Onlar da olmasa þu gönüllerde,
Söyleyin baþka ne okunuyor ki? ..
Ah! O þarkýlarýn gözü hep görse,
Gören gözler ince naðmeler örse.
Caz/a deðer veren saza da verse,
Ýçime öyle çok dokunuyor ki...
Bulsakta dinlesek, Itrî’ den bir ses,
Hammâmî Dede’ den güçlü bir nefes.
Es hicaz, es segâh, es ey sabâ es!
Sizle dolmaktan kim sakýnýyor ki? ..
Uþþâka nazar kýl, Göksu’ ya gelsin,
Þevki Bey, inan sen ömre bedelsin.
Ey Bimen, ey Hrant, sanma ki elsin! ..
Sizi duymaktan kim çekiniyor ki? ..
Bir baktým aþk ile, vakit sahurdu,
Ýstanbul, tüm çaðlar seninle durdu.
Lâhûti bir salâ, makam mâhurdu,
Ömrünce dinle, kim yakýnýyor ki? ..
Haydi þimdi geçsin Mevlevî Âyin!
Beste neymiþ görün, iyi dinleyin.
Yalaným var mý hiç, doðru söyleyin?
Gençlik hâlâ neden bakýnýyor ki? ..
Ey bu yeni nesil, titreyin toptan!
Kurtulun artýk þu ’Batý’ mikroptan.
Çýkarýr bu kültür, hepsini cepten,
Bir nesil ne diye tükeniyor ki? ...
Antalya-2009/8
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.