…………………………… Bahaettin Karakoç’a ithaf edilmiþtir.
Yalnýz kaldýn
/kýrýldý dalýn/
Biliyorum
Dört duvar üstüne gelecek þimdi
Kaldýramayacaksýn
Alýp alýp baþýný
Daðlara kaçacaksýn…
Arayacaksýn
El yordamýyla…
Yastýk kaçacak
Yorgan kaçacak
Döþek kaçacak
Ve ellerin
Düþecek bileklerinden
Ayaklarýnsa dizlerinden
Kalacaksýn elsiz ayaksýz
Üþüyeceksin…
Þimdi, kudurur mu dersin aþk
Çarpar mý yürek
Düþer mi ki dilinden
“Günaydýným, narçiçeðim, sevgilim”
Diye bir þarký…
Ya ýhlamurlar...
/yine, yeniden/
Açar mý ki dallarýnda
Ve o “kuðu boyunlu sevgili”
Nispet yapýp takvime
Çiçeklenir mi?
Hasrete meydan okurken...
Þiir
“Aç kapýyý, geldim!”
Der mi?
Yaslar mý baþýný sol yanýna
Öper mi yüreðinden
Yazdýrýr mý kendini
Ölüp ölüp dirilmek varken...
Saadet Ün – 05-06.10.2010