Boğulmaz Mavi

Bir tür kavuþmadýr hatýrlayýþ...unutuþ,bir tür özgürlük! Halil Cibran




ne zaman...
mýrýldanarak yanaþsa merdiven kýyýsýna bir kedi
ayaklarýnda akþam serinliði
gözlerinde benden kalan þefkatin izdüþümünü
sürükleyerek
yýrtýlýr sende üryan
üryan
yaþam diye baktýðýn gökyüzü
ve düþer ay
o bir türlü unutamamanýn hüzünlerine
yýldýzlarýn arasýndan seðirterek

hatýrlamak bir ikindi vakti
pencere kýyýsýndaki fesleðenin kesif kokusuyla
baðrýnda bir zaman lepiska saçlarýmýn
o duru gölgesini
ve çoðaltmak müþfik bakýþlarýmý hiç katýksýz
kâsende ilticalara
özlemek orada
sildiðin sýnýrlarýný ellerimin
birdenbire sofranda
yemyeþil,
taze salatalýk tadýnda

þakaðýnda titreþerek kavurulan ter
eski seviþmelere büker ezgisini hep
hangi sayfayý açsan
okuduðun kitaplarýn arasýnda ellerimin tozu
her akþam yudumlanan çayýn eþliðinde
buruk yüzüm
dökülür
ve kýyýsýnda mezar suskunluðu yalnýzlýklarýn
dimdik,
duraðan selvi
koþar aheste
bir kadýnýn terlik sesine

yüreðini çatal çatal kýran bir ýrmak olur
keþkeler
vurulursun
vurulursun da dalgalarca piþmanlýklarýn denizine
boðulmaz mavi...

Nisan 2006 Berlin....Deniz Ercivan


Sosyal Medyada Paylaşın: