YEŞEREN RUHUN AYAK SESLERİ

Her gün aynýmý duracak gözlerimin rengi
Bastýðým toprak yardýðým ekmek,
Ýçinde umut diþlediðim güneþin gölgesi…

Hep doðudan mý vuracak yüzüme
Gölgemin kýrýk cisminde unuttuðum
Þarap testisi
Sarhoþ mu duracak içimde
Düþlerimin ülkesi atýmýn yelesi
Savruk mu duracak
Ölen sesimin içinde unuttuðum
Annemin çaresizliði

Batýdan batarken içimde derin
Oluklar
Gölgesi serilen güneþler içinde
Ben gözümün içinde hep
Ölü mü kalacaktým

Ýçinde soluksuzluðumun tüten dumanýnda
Soluðumun sararmýþ rengi
Beynimin içinde benden
Kalan enkazlý yollar gibi
Çukurlu mu duracaktý

Düþlerken aydýnlýðý
Gözlerimin içinde sönen kandilin
Iþýðýnda güneþ doðuracak mýydý?
Bir kere karanlýðý kutsamýþ
Ruhum

Kara bulutlar gibi üstüme
Yaðacak mýydý hep
Kapýlý sürgülerin tokmaðýnda
Unuttuðum cismimin kýrýk aydýnlýðý

Dilimin kramplarýnda yapýþan
Gece örtüsünde gözümün
Noktalý virgülleri
Beklenen âmâsýnda
Hepten çýplak mý duracaktý
Sevgilimin ruhunda

Kalkarken bir sabah bir umutla
Pencerenin önünde duran saksýnýn
Ýçinde yeþeren benim
Olduðunu görecek miyimdim
Yoksa!
Ýçinde býraktýðým umutlarýn
Hepten solgun duracaðýný mý izleyecekti
Bakýþlarýmdaki sönük ayna…

Sosyal Medyada Paylaşın: