*Gülizar Abla
Eri harpte kalmýþ, kendisi dul du.
Ýnançlý, imanlý, ihlâslý kul du,
Evinin avlusu, rengârenk gül dü.
Çalýþýr dururdu, hem de tarâbla,
Nekadar temizdi Gülizar abla...
Evinin önünde bir derin kuyu,
Çekerdi çýkrýkla, tertemiz suyu.
Temizlikti onun en güzel huyu,
Yýkardý avluyu, hergün bu âb/la
Ne kadar temizdi Gülizar abla...
Yolu da yýkardý, kuyu suyuyla,
Dut/u kestirmiþti kir korkusuyla.
Örnekti herkese, temiz usuyla,
Bahçede uðraþýr taþla, türabla
Ne kadar temizdi Gülizar abla...
Düþmezdi süpürge elinden asla
Dolaþýr avluda, kovayla, tasla.
Mümkün mü cama deð, kir ile pasla
Yola kadar kovar kürek ve sapla
Ne kadar temizdi Gülizar abla...
Yola izmariti hiç attýrmazdý.
Kapýnýn önünde çöp sattýrmazdý! ..
Gelene geçene laf ettirmezdi,
Duvarda dururdu teneke, tabla
Nekadar temizdi Gülizar abla...
Kapýnýn mandalý sessiz açýlýr.
Köpek baðsýz ise geri kaçýlýr.
Kapý aralanýr, yavaþ geçilir
Girersen içeri ancak çorapla
Nekadar temizdi Gülizar abla...
Yazýn kuraklýktan yollar tozardý.
Rüzgâr pavkurttukça, yele kýzardý
Pabucun sürüsen, fenâ bozardý.
Mümkün mü ki geçmek, utla, rebabla
Ne kadar temizdi Gülizar abla...
Tüm mahalleliyle hýsým olmuþtu.
Temiz hanýmlara, isim olmuþtu.
Kalplerde asýlý resim olmuþtu.
Komþular bakardý, hep tas kebapla
Nekadar temizdi Gülizar abla...
Ereðli-1968
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.