Yüzümün Gölgesi Sidar

Ey hayat!
Avazlandýðým kadar susturulduðum iþkence
Direniþimin siyah gömleði


Ey! Karlar altýnda kalan
Alnýma dað ateþleri yakan yazgým
Baþýný dik tut meyilliyim kavganda mýzrap vurmaya…


Gün fýsýldarken yarýna karamsarlýk
Yüzyýllýk yollar seriliyor adýmlarýma
Ökçelerimde dün artýðý balçýk
Oysa her yarýn boþboðaz mazi
Her geleceðin geçmiþ olduðu gibi…
Sonra kývýlcýmlar düþecekti umutlara
Ve umutlar kýnýndan çýkmadan daha gömülecekti zihnin dalgalarýna…

Sonra kahrýmýn yedi düvel hükmünde eriyecektim
Sað’da sol’da kuyu var
Yan durma
Ortadan geç düþüncem…

Sonra cebimde
Aðýr vebal yüklediðim vesikalýk cismim
Cebimde hüviyetim
Memleketim
Cilt no ve hanem
Cebimde on lira
Ve i mgelerime tükenen kalemim

_Pir aþkýna mürekkebim,
Kökü belli dal eðri durmaz
Lacivert susma…_

Sonra ellerim sýðmayacaktý cebime
Kaldýramayacaktým sonra gök maviye tutkuyla
Kuþlarýn kanadýna saklayacaktým özgürlüðü
Kýyama kalktýkça sol yanýmdan böbürlenen ahmak sevdalar
Ayak bileklerimdeki prangaya aldýrmadan
Fütursuzca savuracaktým küfrün en adisini…

Sonra sýrtýmda ki kamburu taþýyacaktým
Yaþlý kaçaklar misali parmak uçlarým deðerken yere
Ayak izimi süren av köpeklerinin diþini hissedecektim
Islýksýz yürümüþtüm hâlbuki!
Baldýrýmda ki bu kanlý diþ izi
Ve irisimdeki bu sarý korku genzimi yakacaktý anýmsadýkça…

Sonra hayat kalyonlarýnda eksilirken azýðým
Heybemin delikliði susturmayacaktý sadistliðimi
Önce hep kendimi yargýlayacaktým
Kendime acýyarak
Kendimi kýnayarak
Sonra hep kendime ah’ý minnet sayarak…
…

Dað baþý üþümelerden habersiz
Ateþ yakacaktým nemrutun yamacýnda
Gelincikleri halesinden ayýrýp kýyama kaldýracaktým kýrmýzý yapraklarý
O vakitler içimdeki çocuðun düþlerini çalmýþtým
Sýrtýmdan vurulmuþtum katran gecelerde
Öyle ya; Babamýn tabakasýndan alýþkýndým sarý tütüne
Arada bir kaçamak
Çocuk gözlerim duman g/izinde
Vakitsizlik alnýmda heyhat…


Sonra yanýlsamalar yansýmýþtý gerçeklerime__
Bir sürüden ayrýlmýþ koyunun þaþkýnlýðýna bürünmüþtüm
Aç kurtlarýn oyununda körebe edilmiþtim
Korkular salýnmýþtý zihnime…


Ve fakat s/us’uma çentiklediðim her suret
Kanlý gözleriyle b/akarken yeti(m)lerime
Anladým ki bir ömür k/anlý býç/ak
Gürbüz yalanlara saplanacaktý…


Þimdi;
Sonralarý teðet geçmeden
Öncelere aldýrmadan
Fýrat’ta örtünür mü tenim türküyle
Dicle’de arýnýr mý fikrin marazý
Bilmiyorum…

Tek bildiðim, az evvel köþe baþýnda rastladýðým
Kurþun gözlü boyacý
Siyah saçlý esmer çocuk
Coðrafyamýn yetim yüzü
Boðazýna istiflenmiþ ekmeðinin kaygýsý
Ve yýlmayan acý kokan soluðu
Öteki yüzüm, oksitlenen düþüncemin vitrini Sidar
Ruhumu alazlarken uçurum bakýþlarý
Bir çýrpýda boyadý ellerinin rüzgârý
Zihnimin adýmlarý kara cilalý…

Suçlu gömleði dar!
Eðme kaþlarýný hikâyem
Bölünmeye baþladý yürek yerim
Ýnsanlar susmuþken
Mayýnlar patlayacak yeniden
Kirli týrnaklarýndan öyküneceðim kýzýp ülküme
Bencilliði unutup,
Hümanist duygularla avazlanacaðým yeniden alazlandýðým kadar
Dur daha nokta kurþunumu sektirme
Akþama çok var
Kaþ kaldýracaðým zamana bir virgül
Bu benim en yalýn halim
Þimdilik hoþça kal!

Sidar’a gölgeliyim bir aðaç
Ekmek arasýna düþ susmalýyým…



Sidar:Aðaç gölgesi.

Hazal karadað
Sosyal Medyada Paylaşın: