dönüþü olan bir yol
ne kadar uzak olabilir ki
oysa
o
/pak bir ölümdü.
aþk – ý hamuþ
telkâri bir nisan tasýnda sunulmuþ
yüreðin/d/e aþký ellerimle ben tutuþturmuþum !...
yangýný avuçlarýma ýlgýn ýlgýn vurmuþ
yersiz !...
y/ele verdim üstelik
yo/k/luyorum saçlarýmý
belki
ellerinden son bir iz…
s/imsiz kelimeleri eðiriyorum artýk
intihara sürgün her bir kahpe gecenin kollarýna peþkeþ çekilmiþ
son sözlerimi de gözlerimin pýnarlarýnda yýkýyorum
beti benzi gülden küle deðiþmiþ…
öcü henüz alýnmamýþ bir hesabý
masada býrakýp
öylece kal/k/ýyorum
aþký ölüme girizgâh yapýp
alenen
içiyorum yeniden
yeniden
zehr-i þarabý