ÇAL KEMANCI

Bir keman sesi kulaklarýmda,
Ruhumun mahrem köþelerinde,
Karanlýk girdaplarýn peþinde,
Pas tutmuþ gönlümün kapýsýný,
Çal, durma çal silinsin katranlarý,
Durma, durma çal kemancý.

Ritim tutmaz gönlümü,
Prangalar vurulmuþ yüreðimi,
Ay þafaða takýlý kalmýþ duygularýmý,
Kemanýn mýzrabýna tak,
Takta durma çal kemancý.

Bir balýk oltasýnýn ucundaki iðneye takýlmýþ gibi,
Yârin peþi sýra giden þu zavallý kalbime,
Anlat kelamý, anlat meramý, vur teline,
Tellerinden dökülen o son þarkýyý,
Ýnceden inceye, çal,
Durma, durma çal kemancý.

Mahpus damý mahkûmluðu gibi,
Gündüze hasret, geceye nispet,
Yürekteki hasreti dindirecek,
Akýlsýz baþýmý, benden alýp götürecek,
Bir þarký var ki,
Durma, durma çal kemancý.

Her gün zonklayan baþ aðrýsý gibi,
Kalbin ritmini unutup, deli dolu atmasý gibi,
Gecesi uzun karanlýðýn, taht kurup gitmemesi gibi,
Yüreðime çöküp, beni bitiren acýlarýn son bulmasý için,
Aþkýmýzý bir destan gibi, anlatan o þarkýyý,
Durma, durma çal kemancý.

ZÜLKÜF KILIÞÇI


Sosyal Medyada Paylaşın: