**Lale Devri
Endâmý mest eder, duruþu âfet!
Ayrýlmaz gözlerim piyâlelerden...
Ne hoþ renkleri var, bu ne zarâfet?
Bir mâhur ses gelir þu lâlelerden.
Bir devre mührünü basýp nam salýp,
Doyumsuz renklerle kalplerde kalýp,
Fecrin lâleleri yaþlarla dolup
Rengârenk dökülür þelâlelerden...
Bir de biz gidelim o Sadabâde,
Ellerde lâleden lebâlep bâde...
Yükselen nefesi kýlar abâde,
Görünür rengârenk meþalelerden...
Andýkça dönüyor insanýn nevri,
Üç asýr önceydi o lâle devri...
Yeni neslin lâle devrine tavrý,
Seçilmiyor nazdan ve nâlelerden...
Antalya-2010/02
TDK:
abâd: mamur, þen
piyâle: kadeh, mey bardaðý
nâle: inilti, inleme, sýzlanma
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.