CESET

Biliyorum seninle ölebilirdik gülerek
Uzaktýn sen bilmiyordun elimi
Dokundun yüzüm kesildi delirdim
Kýrýlmýþ aynaydým þaþýrdým derin iz
Cebimde bir adres kimsem yok oysa
Gök çýplak ey beni doðuran
Gümüþ bir haçla daðladým alnýmý
Sýzarken içime çatladý kent
Çarmýhtaki yontu uyandý delirdim
Kundakta bir ceset ey beni doðuran
Dedim ki biri beni anlaya bilir
Iþýklarýný söndürdüðümde gölgem ölebilir



Susmalý bazan unutmalý kardeþim
Mesela baþ parmaðýmýz yok
Üstelik avuçlarýmýz kuzey
Ve dilimizde iki çivi
Susmalý bazan kardeþim
Ne bileyim iþte
Duvarýn zimmetine geçip
Kapýnýn eþiðine
Pencerenin önüne
Ama uzakta
Bir güz kadar



Öyle býrakýp gitmemelisin kendini
Duvarda mum gölgesi
Soðuk bir bardak çay masada
Siyah bir ruj
Boþ bir siðara paketi
Nefti bir gece de

beni öldürecek bir katilim bile yok


Acýlar yamýyorum
Yýrtrýlan gövdeme
Ölümün simyasý
Bir ömrün siyah özeti
Gitmeden önceki son ayin
Kan yazýtlý kefeninde Tohot
Zamansýz masal
Cüzzamlý aðzýyla öpüþen
Ki gölgeme düþen
Dokun bak geçmiþe
Sara nöbetli toprak bir lahit
Kazýlmýþ külün ateþ sarnýcý
Susmalý bazan- daha suskun topraktan
Biraz daha ölerek çýkýyorum bu aþktan...


Düþünki sen katilsin
Ve ben yalnýz
Mahlasý kýrýlmýþ törensiz
Delirmiþim boynum
Bir silahýn kabzasý çünkü
Hep içime taþýdým paslý
Bir sayý kaç yanlýþ- ölme
Saçlarýna yýldýz birikince

Anýmsa...


Gecenin dostudur tüm deli þairler
Deðil mi seviþtiðimiz bakýr ay sevdasý
Budist olmuþtum en son sezen dinlerken
Sakindim su çatlamýþtý aðzým da köz
Çýkmak için bir silahtan hadi gülümse
Aþkla süslenmiþ intihar çiçeði ellerin
Ýþte geldim sana ödünç bir cesetle...







Cumali Çorbacý



Sosyal Medyada Paylaşın: