Adýmýn önüne deli geldi.
Üþütmüþ bu dendi.
Görenler kafayý yemiþ dediler…
Varsýn daha da desinler.
Ýsterlerse gülsünler.
Fark etmez ki dalga da geçseler.
Hiç umurumda deðil; dedikodumu etmiþler.
Ya da küfretmiþler…
Ben ne deliler gördüm ki;
Hem de ne deliler.
Köyde bir Deli Mýsdýk vardý.
Sonra Gýbaðýn Halil.
Þehirde mahallemizdeki Deli Hasan’dý,
En tanýnmýþlarý ise Ali Ekber…
Ben ne deliler tanýdým;
Hepsi de rollerinin hakkýný verdiler.
Kim bilir, ne yaþayýp, gördüler?
Kime küsüp, gücendiler?
Neden pes dediler?
Niçin kaybolmayý tercih ettiler?
Bakmayýn öyle!
Daha bir sürü sorarým sizlere böyle niçinler, nedenler…
Þimdi bana deli diyenler, dinleyin sizler:
Rica ediyorum, alýn deliliði benden.
Onu da beceremedim abiler,
Ayný aþk oyununu kazanamadýðým gibi.
Yalvarýrým söyleyin onlara;
Bana ne rol ne de statü versinler.
Ýllaki vereceklerse sevgimin karþýlýðýný versinler.
Gidip, bulup, istesinler.
Bir zahmet getirsinler.
Hediyelik paket falan istemez, süslemesinler.
Bana taa yýllar önceki haliyle getirsinler.
Artýk bilemem!
Sipariþ mi verirler, ne ederler…
Bana ilk halini getirsinler…
Erkan Gerenlik
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.