VAZGEÇTİM

Uyurken karanfilin gölgesinde;
Resmini çizdim gizlice...
Çiçek yoktu bu resimde!
Rengi aksetmiþti tenine;
Kýrmýzýdan da vazgeçtim!
Ihlamur kokardýn baygýn,
Mayýs’ý iple çekerdim:
Aðaçlara týrmanýp yorgun argýn
Çay içmekten de vazgeçtim!
Satranç oynardýk seninle;
Acemi þansý, hep yenerdim.
Mat etti ayrýlýk ikimizi de
Vezirden, þahtan da vazgeçtim!
Gözlerinin þavký yansýr,
Aydýlanýrdý gecelerim...
Þimdilik aramýzda kalsýn bu sýr,
Mumlardan da vazgeçtim!
Dudaklarýn þarap rengi,
Hep yýllansýn diye bekledim.
Sabr u sebât demekmiþ sevgi,
Meylerden de vazgeçtim!
Þarkýsýn Nevâ tadýnda;
Acýlarýmla besteledim.
Çalýnmaz oldu en sonunda,
Sazlardan da vazgeçtim!
Muhteþem güzelliðini târife,
Uzak diyarlardan mýsralar getirdim.
Vay! Târif gerekmezmiþ ârife;
Þiir yazmaktan da vazgeçtim!
Kelebeðin kanadýnda,
Gelinlik kýz uçuverdin.
Nikah þekerini sevmem,
Çok yakýþýyordu sana
Lâkin beyazdan da vazgeçtim!
Aynalarda Sen’i gördüm,
Didarýna baktým, benliðimi farkettim.
Sonunda demirden koza ördüm;
Beni Sen’de eritip
Kendimden de vazgeçtim!


Sosyal Medyada Paylaşın: