Gene tek baþýnayým yüreðimin kuytularýnda,
Duygularým kürek mahkumu, firari uykularým,
Dalgalar, acýmasýzca kýyýlarýmý dövüyor,
Yakamozlar küsmüþ, dinlemiyorlar beni,
Yüreðimi hapsetmiþ mor gecenin fanusu,
Yaktýkça yakýyor…
-Yokluðun deli poyrazlar gibi esip duruyor içimde,
Deðdiði her yeri kanatýyor-
Siluetin beliriyor, bir veda türküsü eþliðinde uzakta,
Yaðmur sonralarý aðaç dallarýnda kalan son damla gibi.
Ve özlemi düþüyor bir þeylerin üzerime,
Ýliklerime kadar üþüyor-üþüyorum...
Ne bela þeymiþ bu yalnýzlýk fýrtýnasý denen,
Yýldýz ve ay damlalarýndan kopardýðý çiçeklerin,
Çýðlýklarýný duydukça içim ürperiyor, buz tutuyor ellerim.
-...Sonra korkuyla sevmek arasý bir duyguyla,
Zihnimde sakladýðým sesinin týnýsýna,
sýmsýký sarýlýyor-sarsýlýyorum...-
Ýþte gene hüzün çaðlýyorum akrep ayný yeri vuruyor,
Yelkovan baþýna buyruk, zifiri karanlýklarda tutsak hayallerim,
Sevda þarkýlarý, aynalarýn yüzüne çarparak kýrýlýrken,
Bin bir parçaya bölünüyor umutlar, toplayamýyorum...
Dudaklarýna dokunmak istiyorum parmak uçlarýmla,
Nefesin nefesimde, sýcaklýðýný hissetmek isterken,
Bütün düþlerim kopartýlýp alýnýyor, yüreðimden
Engel olamýyorum...
-Gece böylece sona ererken, tan yeri aðarýyor,
Sabah olmak üzere, kýzýl ve kýzgýn güneþ doðarken
Ay uzaklaþýyor...
Umutlarýmla birlikte, parlayan bütün yýldýzlar kayboluyor-
Hani olmaz ya…
Biraz daha kalsan diyorum...
Yalnýzlýk serenat yaparken, hemen terk etmesen beni…
Otursak yan yana ve birlikte izlesek bu günün doðumunu,
Uykusuz geçen geceden kalma yorgunluðuma yenilsem,
Ve baþým göðsüne düþse, okþasan saçlarýmý,
Öylece akýp gitsek sonsuzluða,
Dalgalarýn naðmeleri eþliðinde...
-...Senede tek bir gün olsa bile, avutsam kendimi,
Seninle süslediðim umutlarýmýn beþiðinde...-
Hatice AK
27.09.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.