çocukluðumsun sen
düþtüðünde dizlerim kanayan,
üþüyorum; haylazlýðýn yüzümün alevi
annen manolya kokusu ekmiþ saçlarýna
kollarým kýsacýkken; iki elim
iki açýk rüzgar çeþmesi
yaþamak kýyýsýnda bir baþka maviydi deniz
sen þemsiyeni açtýn ay yaðýþýna,
ceplerimde týkabasa yýldýzlar
kavgagillerden sevda
ve sevdagillerden zil zurna sarhoþuz;
yeniden alýþýrken dünya’ya
çocuksun sen
balýklar uçurdun, martý çýlgýnlýðý kovada
talandýr akþamüstü, bir kara zulüm;
baban gelir hükümet konaðýndan,
oltamýn ucunda cývýl cývýl barýþ
devlet girer aramýza, nizam girer, büyümek girer
bir usta iþi mektup sonra
ben dilçiçeði toplarým, açtýkça hicran
ellerini yazarsýn, gözlerini,
adýmlarýn geldikçe bozulur düzen...
Devin Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.