Daha doðmadan Ýlk istasyonda öðrendim; Beklemeyi… Aðlamayý… Sabretmeyi… Acý çekmeyi… Nefesini bölüþmeyi… Geceleri oynaþmayý… teninle, Gündüzleri dolaþmayý… seninle… Ben hep sendeyim sanýrdým, Yüreðinin sesini dinlerken dibimde Ellerin gezindiðinde perdemin üstünde Ben hep seni görürdüm Buðulu ama mutlulukla parlayan gözlerini Aceleci sevinçlerini Gamzendeki çukurun doluþunu, Özlediðinde…
Ben hep sende kalýrdým Aceleci olmasaydý zaman Sana öyle sarýlýrdým Kollarýnýn altýnda… Doðmasaydým eðer…
Doðurma beni anne Bekle daha gülmeyi öðretecektin! Ayýrma teninden Göz bebeðini… Devir kirpiklerini yanaðýna Hisset bedenimi
Doðurma annem Býrakma hiç ellerimi… Desem de doðdum iþte…
(Bu benim seçimim deðil ki)
Ayþe Akbulut 06.08.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
aayşe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.