Senin bana öðrettiðin her þey masalmýþ baba,
Doðruluk,dürüstlük,ariflik,erdem,sabýr vs..!
Hikâyeymiþ hepsi. Ýnsan olanda olmasý gereken,
Meziyetler deðilmiþ bunlar. Eðer öyle olsaydý baba,
Çevremdeki canlýlar insan olamazdý. Oysa onlar;
SAYGIN BÝRER ÝNSAN…(!)
Bir gün insan olacaðým baba;
Eðer yalan söylemeyi becerebilirsem,
Ya da namert olmayý.
Ve düþünebilirsem sadece kendimi.
Bir gün insan olacaðým baba;
Hiçbir þeyi kafama takmadýðým gün,
Veya rüþvet yediðim,
Ya da çalýp çýrpabildiðim gün..
Hem de saygýn bir insan olacaðým;
Esrarý-eroini pazarladýðým zaman
Ve hatta gencecik kýzlarý bile.
Milletimi-memleketimi sattýðým zaman.
Olmuyor baba olmuyor;
Damarlarýmda senin kanýn varken
Ve ruhumda terbiyen dolaþýyorken
Tüm bu þartlar altýnda,
Ben asla insan..(!) olamayacaðým.
Bir kýzgýnlýk anýnda döküldü bunlar dilimden,
Affet beni baba bir þey gelmiyor elimden.
Yoksa yüksünmedim, býkmadým milletimden,
Rahat uyu baba, bir gün kurtuluruz biz bu zulümden.
Ömer CÝNKARA
JÖH. PAZAR-TOKAT
19 KASIM 2000 Saat: 23.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.