Kýþ gecesi ayaz yemiþ taþ gibi,
Soðuk sizin yüzünüz apartman duvarlarý,
Aslýna asi, geçmiþine düþman insanlar,
Kendinize benzetmiþsiniz, sizinle yaþayanlarý.
Teneþirim taþ olmasýn,
Býktým þu betonlardan,
Medeniyete inat.
Siz utanmak bilmeyen duvarlar,
Sýkýlmak bilmeyenler size söylüyorum.
Artýk saðýr sultanlar da duyuyorlar,
Ama siz görmüyorsunuz, ben ölüyorum.
Teneþirim taþ olmasýn,
Yeþil bir dal koyun altýma,
Gönlümce yýkanayým.
Yer beton, gök beton, tüm kalpler beton,
Kardeþim tanýmaz beni, karýndaþým olsa da
Ne soðuk bir þehir bu böyle arkadaþ.
Emin ol kýþ gecesi ayaz artýk sýcacýk,
Bir de masallardan kalan adý soðuk olmasa.
Teneþirim taþ olmasýn,
Yeþil bir dal koyun altýma,
Gönlümce yýkanayým.
Ömer CÝNKARA
Psikiyatri mavi salon /GATA-ANKARA
20 Þubat 1998 Saat :21.00
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.