Ne arslanlar cesaret edebildi,
Ne de Kartallar konabildi.
Senin ayak bastýðýn yere Mehmet’im.
Ne adýn bilindi saðlýðýnda ,
Ne mezar taþýnda adýn okunabildi.,
Düþtün bir dað gibi yere Mehmet’im
Benim yarim ülkü dedin yürüdün,
Hainleri yerle –yeksan sürüdün
Baþýnda o mavi bere Mehmet’im.
Gelmedi aklýna kýz ile kýzan,
Þakaðýndan ýlýk ýlýk kan idi sýzan,
Ölmedin sen yok yere Mehmet’im.
Bana artýk metin olmak yakýþýr.
Gözüm –gönlüm bu ülküde çakýþýr.
Vatan adlý bir kýz düþer sere Mehmet’im.
Biz bu yola baþ koymuþuz bir kere,
Almýþýz göze ölmeyi de bin kere..
Ve bir gün de Ömer düþer yere Mehmet’im..
Ömer CÝNKARA
Komd.Bl.K.lýðý/BURSA
14 AÐUSTOS 1998 Saat :11.30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.