BİZİM ELLER

*Bizim Eller

Ereðli’den çýktým, soðuk kýþ günü.
Geçim derdi dedim, düþtüm yollara.
Rahvan, týrýs, dörtnal, sonra eþkini,
Meydan okuyordum, esen yellere...

Gözüm, saçaklardan buz sayýyordu.
Yollarsa altýmdan hep kayýyordu.
Köylüler mangala köz koyuyordu.
Benziyordu her yer, beyaz çöllere...

Konya üstü vardým, Seydiþehir’e
Akseki’ye çýktým ya birdenbire.
Keskin virajlara hep gire gire,
Baktým imrenerek, þanslý kullara...

Gözümde canlandý, Konya yöresi.
O bozkýrlar nere, bura neresi?
Gördüðüm yerler hep cennet deresi!
Kýþýn dolmuþ kalmýþ, çiçek dallara...

Yürü dedim gönül, daha neler var!
Ayrýlýða türlü bahâneler var.
Zümrüt yamaçlarda, ne hâneler var
Olmalý buralar, destân dillere...

Kývrým kývrým aktý, gurbetin yolu,
Daðlarý yemyeþil ormanla dolu.
Çok geride kaldý Alacabel’i,
Benzettim heryeri, ben masallara...

Manavgat, Serik, derken Antalya.
Karakýþta açmýþ, zakkum, manolya.
Yorulan zihnimle kurdum da hülya,
Kendimi býraktým, o kumsallara...

Toroslar’da nice yaylalar buldum.
Ereðli’ye burdan, çok gidip geldim
Ayrýlýklar burktu, dopdolu oldum.
Hep selâm gönderdim, bizim ellere...

Antalya-2009/2

Halil Þakir Taþçýoðlu


Sosyal Medyada Paylaşın: