Sonbaharımın Kar Beyazı...

Ben sonbahara girerken...(28 Aðustos)

Baharýn biten kokusundaki yapraklarda,
Yüreðimi rüzgâra teslim ettim
Esen deli zamanýn fýrtýnasýnda,
Hazan mevsimlere aktým
Yorgun sararan düþlerimi yaðmurlarla yýkarken
Göçmen kuþlarla birlikte yarýnlara yolculuða çýktým...


Zor/dur yarým kalan aþkýn ayrýlýðý düþerken þehre,
Çekip gitmek kolay deðildi
Anýlar silinmezdi hafýzalardan
Bel baðlardý küflenmiþ duygulara
Düþünürken iðne gibi acý verirdi mutluluðu,
Derin yara izlerini geçmiþten taþýrken...


Gitmek kolaydý, peki kalmak?!
.... onca yaþanmýþlýklara raðmen kalmak,
Ne azap verirdi gönül, yüzündeki aynasýndan
Gurura yenik düþerdi, benliðinin kýrýlmaz gücü
Prangalar vurulurdu özgürlüðüne,
Sineye çekilirdi hasret ile nefretin grimsi büyüsü...

(3 ay sonra)

Sen doðmuþtun karbeyaz ruhunla, nefesime... (29 Kasým)

Acýlarýmýn üstünü bembeyaz örtmüþtün
"Sus! Konuþma, Tanrý’nýn Melekleri üzülür sonra" demiþtin
Buz kesilen kalbimi, sýcacýk, tatlý bir tebessümle çözmüþtün
Katýlaþan buz kütlesi bedenimi, hayata döndürmek için
Bir kýzaktan kayarak yýldýzlarýn kucaðýna atýlmýþtýk
Puslu ve karanlýk gecelerde ayýþýðýna sarýlýrken;

"Yýldýzlar her zaman yakýnýmýzda ve uzaðýmýzdaydý.."

Sosyal Medyada Paylaşın: