Nisan Yağmuru...

Kanayan yüreðimin altýndaki saklý gözyaþlarýmý,
Kimse görmesin, duymasýn, bilmesin.
Anlatmamalýyým içimden geçen hislerimi,
Kaðýdýma yazdýðým kelimeleri, söylemediðim sözlerimi.


Baharýn baþlangýcýnda nokta koymalýyým
Nisan yaðmurlarý gibi serinleten bir yaðýþ býrakmalýyým son kez
Mevsimi biten hüzünlerim, mutluluðun ve sevincin baþlangýcý olsun
Güneþin doðuþuyla erisin tüm ruhumun sancýsý.


Ne kadar kýrýlsa da, incinse de bedenim
Artýk acýyý hissetmiyorum, aydýnlýðýn içinde,
Unutur geçmiþte yaþananlarý, boþluklara kayar yalnýzlýðým,
Olgunlaþmamýþ düþüncelerimle, yeni yerler keþfetmeye.


Bir kýraðý damlasý gönüllerde tazeliðini býrakýr
Umutlarýyla, gökyüzündeki bulutlarýn arasýnda kaybolur
Güz mevsiminde tekrar gelmeyi bekler
Yine yas tutan duygularý, su damlacýklarýyla silmeye...


Arda KARANFÝLOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın: