Onurum'dan Ağladım...

Akþamdý, kardý hava, ayazdý...
Elinde bir bardak çay’la yaklaþtý yanýma,
Çay demledim sana,Ýyi gider dedi bu havada,
Öylece uzaklarý seyrediyordum ellerim koynumda...

Neyin var senin dedi,
Hiç dedim,’Hiç bir þeyim yok’ dedim,
Yalan mý söyleseydim,
Hiç birþey’siz deðilmiydim,

Þöyle sol tarafýmdan,Hani sancýyan
Hani aðrýyan yanýmdan uzatýp yüzünü yüzüme,
Sen aðlýyorsun dedi, o birden titreyen sesiyle,
Yo Hayýr,
Vallahi aðlamýyorum dedim,
Sadece gözlerimden biraz yüzü geçti o kadar,
O ’yüz’den böyle nemlendim,
Seslenmedi...

Üþürsün burada içeri geç istersen dedi,
Dudaklarým titriyordu,
Belli etmemek için dudaklarýmý diþlerime kenetledim,
Seslenmedim...

Tekrar yüzünü yüzüme çevirip baktý,
Bak iþte aðlýyorsun, neden yalan söylüyorsun dedi,
Soðuk gözlerime vurmuþtur, ’Ondan’ dýr dedim,
’Ondanmý’dýr dedi,

’Ondan’mý böyle aðlýyorsun dedi,
Belli etmeden ellerimle yüreðimi avuçladým,
Zaten bir daha dokunsa aðlayacaktým,
Daha fazla tutamadým, gözlerimi kapadým,
Öksüre öksüre,ciðerlerim söküle söküle aðladým...

Ellerini omuzuma pençeleyip yönümü yönüne çevirdi,
Baþýmý öne eðdim,
Madara olmuþtum zaten, görmesin istedim,
Parmak uçlarýyla çenemden tutup baþýmý kaldýrdý,
Gözlerime baktý, kan çanaðýydý gözlerim,
Bakýnca oda aðladý...

Olurmu ulan! olurmu dedi,
Gözlerine baktým, durdu, nefesini tuttu,
Sonra konuþtu...Olurmuþ ulan olurmuþ!
Bir insaný aðlatan sadece yenildiði savaþlar deðil,
Ayaklar altýna alýnan onuru’ymuþ dedi...

Evet, iþte öyle,
Ben aðladýysam,senin savaþýna yenildiðime deðil,
Ayaklar altýna aldýðýn onur’uma aðlýyordum...


Ahmet Özhan Uygun ©
Sosyal Medyada Paylaşın: