Yaksam Seni Ne Çıkar...

Uzanýp sökesim var geceyi gözlerinden,
Ürkütüyor beni, baktýkça içindeki bu anlamsýz
Ve dipsiz karanlýk...

Hani akýp gitsem gözlerinden diyorum bu karanlýða doðru,
Sonumu bir görsem, seslensem sessizliðine,
Sesimi sesine katsam, kör ve dipsiz karanlýðýnda gözlerinin...
Gövdemi yüreðinin kapýlarýna çalsam,
Ciðerlerine bir ateþ salsam, yaksam seni… Ne çýkar?

Yýksam diyorum yüreðinin kapýlarýný,
Bir yaksam gönül baðýný,
Bende sen gibi…
Hani darmadaðýn etsem seni,

Damarlarýnda sýzlasam, diþlerini sýktýrsam,
Ellerini ovalatsam,
Yumruk yumruk duvarlara vurdursam,
Kýrdýrsam ellerini… Ne çýkar?

Daðýtsam seni kül gibi
Toza dumana karýþsan
Bir rüzgarýn eteklerinde savrulsan,
Kaybolup gitsen uzaklara,
Bir yanardaðýn baþucuna konsan,
Harýl harýl yaksam seni ne çýkar?

Bir kibrit olsam, tutuþtursam saçlarýný,
Saçlarýn artýk bahar kokmasa,
Daðýlsa mevsimler tel tel baþucunda,
Ayazýn olsam, hazanýn olsam,
Bir bahar gibi, bir düþ,
Bir yaz gibi, özletsem kendimi… Ne çýkar?

Atamasan yüreðinden beni,
Yüreðinde kalsam baldýran zehiri gibi,
Neresindeyim yüreðinin görmesen,
Nasýlým içerinde kor gibi bilmesen,
Bilinmeyenin, görünmeyenin,
Dert söyletip, derman dinlemeyenin olsam… Ne çýkar?


Ahmet Özhan Uygun ©

Sosyal Medyada Paylaşın: