İNSAN İÇİNDİR HER NİMET

Yaprak dökümünün baþladýðý,
Son baharýn, son Eylül günlerinde
Kainatý gözlüyorum açýlan hüzünlü penceresinden.
Baþlangýcý ve sonu görünmeyen bir sonsuzluk;
Tüm eylemlerimizin hikayesi yazýlmýþ gibi oraya
Her þeyimizi býrakmýþýz, vazgeçemediklerimizi de,
Bilinmez ki! vaktimiz olacak mý son veda ya?

Seher vakti turna seslerinin yankýlanmasýndan
Hem sevinen hem de üþüyen titrek sabah yýldýzý,
Göz kýrparak, titrek ýþýklarýyla selamlar bizi.
“Ey insanlar! Har vurup, harman gibi savurdunuz
Keþke önünü ve sonunu da düþünseydiniz!
Ne kaldý elinizde yiyip - içtiklerinizden,
En deðerli nimet ve en vefalý dostunuz,
Yaslayýp baþýnýzý, sonsuz huzurla uyuduðunuz,
Tüm iyilik ve kötülüklerinizle sizi kabul eden,
sarýp sarmalayan ve baðrýnda saklayan,
Sonsuz cömertliði ile ulu topraktan baþka “
Der, altýn balon gibi ufuklarda salýnan sabah yýldýzý.

Su imiþ topraðýn caný, onu tamamlayan nimet,
Rüzgarlarla gelen son bahar mevsimi gereðidir,
bir soðuk - bir sýcak, ola ki biraz can sýkacak, ama
Sanmayýn külfet, kuþkunuz olmasýn onlarda nimet
Düþünenebilen insan bilir, bütün bunlarýn hikmetini,
O toprak ki sinesinde huzurla yatýlacak
Sadece an’ý deðerlendirip, kendisi için yaþayan,
Doðaya , topraða , Yaratana saygýsý olmayan
Düþünemeyen insanlar belki onu da bulamayacak.

KEMAL POLAT

Sosyal Medyada Paylaşın: