YALNIZLIK ALIP GÖTÜRMEZ

yalnýzlýk alýp götürmez
yalnýzlýk alýp getirir...
düþlerini,
hayallerini,
anýlarýný,
taze bi çay kokusunu,
beyaz peynir yanýnda zeyitin,
týpký gözleri...

gelir aklýna.

yalnýzlýk alýp götürmez
baþýný uzaklara.
alýp, çalýp, aþýrýp, getirir...
kimsenin bilmediði
eskiciden arta kalma
valizini
týka basa doldurursun.

fesleðen kokusu
ellerinden bulaþmýþtýr burnuna
sevgiliyle diktiðin.
elini götürdükçe
kokuyor sanýrsýn,
yýkarsýn defalarca
burnun dur kokan oysa...

yalnýzlýk alýp götürmez
yalnýzlýk alýp getirir...
kenarý kýrýk çerçeveyle sevgilinin yüzünü,
ucu yanmýþ mektubuyla gönlünün sözünü...
atamadýðýn mendilini,
kimi zaman birlikte gidilmiþ
bir çift tiyatro biletini,
yanýnda götürürsün aðýz dolusu kahkahalarý
seyrettiðin komik sahneden kalan.
ayrýlýða yürürken
bakýþýyla gelen gözyaþlarýnýn
dilinde tuzu kalmýþtýr.

bile bile acýttýðýný,
tam yüreðinin üzerine koyarsýn
sevgilinin baþýný...

yalnýzlýk alýp götürmez
yalnýzlýk alýp getirir...
ve en sonunda
kendini !
nereye gitmiþsen
bulup getirir
ait oldu yere
kendine !


Ayþe Akbulut
2010
Sosyal Medyada Paylaşın: