Yürüyorum hayat yolda, yollar garip ben garip, Yaþamda el halinden, ben halimden muzdarip, Dert payla girilmez ki; girsem topraða yarýp, Ýçimdeki bedenin, selliðinden utandým.
Ýnsanlýkta þereftir; dillenmek söze derken, Fikir konuþamaz dil, deryada öze derken, Revamý gözü açýk üç beþ densize derken, Dört yan cennet yurdumda, elliðimden utandým
Filistin’e zulmeden kýyým yapan sen namert, Elbet bir gün senide bulur bu acýlý dert, Damarýmda kan dondu, gördüðüm vahþet çok sert, Sevgilerin dünyada, pulluðundan utandým
Siyah, beyaz sarýmýþ, mühim deðil ki rengi, Toplanýp vicdanýma, sýðýndýðým ahengi, Her gün barýþ bekleyen çocuklarýn þer cengi; Görünce ben, insanlýk kolluðumdan utandým.
Durmaz mý; bu savaþlar, ey insanlýk be ne hal, Ömrümüzün ufkunu sardý ahvale melâl, Beslediðim umuda, kurduðum onca hayal, Musibet ateþ içe, dallýðýndan utandým.
Bu ülkede deryada bölünmüþ sele döndüm, Öz yurdunda ateþi kararmýþ küle döndüm, Her sözümle vakitsiz açýlmýþ güle döndüm, Yüreðimin bahçesi, güllüðümden utandým.
Aklýmýzý almýþken para mal mülk þöhreti Asla hiç aklýmýzdan, geçirmeyiz ahreti, Söylediðim bu cümle sözün özü kahret’i Kullanmaya meyilli, dilliðimden utandým
Gedik de esen poyraz, dalda yapraklar koymaz, Hem yüreði hem gözler doysa da gönül doymaz, Nimetler talan talan niçin fakire uymaz, Derdin dert ocaðýnda, yelliðimden utandým.
Sýrtýmýza yükledim, cümle derdi belayý, Geleceksen gelsene, býraksan günü ayý, Korkuyorum yarýndan, alýp piþmanlýk fayý, Aynaya mest akseden, halliðimden utandým.
Bu bir soru; Ben neyim ve bu hal neyin nesi? Gel dost gel bu bir sonsuz gerçek muhasebesi! Çöplüðün dünyasýnda, duyduðum çocuk sesi, Gördüm bildik simada, kulluðumdan utandým. Ýbrahim Özdemir 21.09.2010 Sosyal Medyada Paylaşın:
demyanli Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.