Seni, yýllar önce kaybettiðimi
Biliyorum..
Gel, bir de bana sor bakalým.
Daha dün gibi,
Bugün hala tanrýya isyan
Ediyorum..
Nedense, öldüðünü bir türlü
Kabullenemiyorum.
Þimdi seni nasýl ama nasýl
Arýyorum..
Neden biliyor musun Anne;
Sen,
Beni, hayatta koþulsuz seven tek
Kadýndýn.
Hiç sanmýyorum; artýk karþýma
Ne
Senin gibi, beni seven bir kadýn
Çýkabilir.
Ne de
Ben bir kadýný, seni sevdiðim kadar
Çok sevebilirim.
Keþke,
Bir sürpriz yapýp, bir an da olsa çýkýp
Gelebilsen.
Ne haldeyim bir görsen.
Senden sonra, ne acýlar çektim.
Neler neler yaþadým.
Ah Anne ah,
Bir bilebilsen..
Senin gibi, beni ne anlayan var artýk,
Ne dinleyen.
Sen öldün gittin, ben ise ölmeden
Bittim.
Kanadý kýrýk kuþ gibi, bir daha hiç
Uçamadým.
Nasýl sevmem, nasýl özlemem seni.
Þimdi çýkýp gelsen,
Eskisi gibi,
Bana sarýlýp kucaklasan, koklasan.
Ben de
Sana Sarýlsam, içimi döksem..
Öpsem öpsem..
O, yüce sevgiyi doyasýya yaþasam..
Öleceksem de, ondan sonra
Ölsem..
Saadettin Güven
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.