gözlerinde þafak
madeni gölgeler saçýyor
tenha düþlerimi gri bir ýþýkla aydýnlatýr gibi
durup bakýyorsun
gecenin mahrem yerinden
içsel söylemlerden çalýnma
uyku sökülüyor
saðýr kendime
kör kendini çevirirken
sýrlý zahmetler bekleyen meleklerden
manzara yaldýzlý bir hareyle alevlenen
sonsuza kadar yüzün yeni ay
sessizliðin ve sükunetin hüküm sürdüðü
taþlý bir patika sözlerin
bir ölüm öpücüðünde kaynaþmýþ
parmak derilerinin soyulduðu uçurumlara hoþ gelir
çýlgýnlýðýn öbür yakasýdýr aslýnda aþk
iliklenmemiþ hayatýn
iki göz kýrpýþý arasýnda
tere batmýþ sarý perçemi
ýslaklýðý söyler
sebepsiz gitmelere karýþýr her þey
zamansýz bir suskunun diðer yarýsýnda
döndüðünde kendine ilk dördün
sindirilmiþ korkularýn bekleþtiði
kentin sabahý
gözünden vuruyor aþk’ýn hasretini
yar yüzünde iki kiþilik hikâyelerle
unutmaktan doðarmýþ hiçliðin doðasý
kendi ýþýðýnda parladýkça
sevi bir itaatkâr
aþk bu kalmaz ki yanýna kâr
þimdi ayný dilden geçen isyan
bir daha dönmemek üzere gitmeyi öðreniyor
ardýnda garip bir eylül hüznüyle
adý yitirilmiþ bahçelerde dolunay
nerede ne kadar yaþadýysa ay
orada baþlýyor tüm geçmiþ
zamanýn kederine kurulunca gölgesi
güneþ þart olmuyor görmek için
çok sesli mecburiyetlerle buluþuyor ihanet
eskiden kalma yara üþüyor
karanlýk çýplaklýðýný örterken
mahrem yerlerinde
gökyüzünde gereksiz beyaz
sonsuzluða giriþi selamlayan
benim sende düþtüðüm
solumdaki çiy tanesi son dördün
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.