Bi baþka gamlý hazan. Gazeller dökülmüþ yollara ýpýssýz heryer sanki boþalmýþ þehir boþ kalmýþ bütün evler kapkara bir gece ki görünmez olmuþ kamer sonbahar deðil ki bu bir baþka gamlý hazan
sen yoksun
korku veriyor yollar karanlýk kaldýrýmlar bir benim yapayalnýz bir de bomboþ sokaklar düþman sanki gölgem de ardýmda birisi var sonbahar deðil ki bu bir baþka gamlý hazan
sen yoksun
ne bir çiçek kokusu denizden esen rüzgâr kaybolup nere gitmiþ ýþýldayan yýldýzlar öbek öbek bulutlar yaðmur ardýndan da kar sonbahar deðil ki bu bir baþka gamlý hazan
sen yoksun
tenhalýk ve kopkoyu sis te sarmýþ her yeri sen yoksan saðýr sanki bu þehrin geceleri aðlýyor köþe bucak gittiðin günden beri sonbahar deðil ki bu bir baþka gamlý hazan
sen yoksun
bir ýþýk görsem bir ses duysam ya bir yerlerde býrakýp yalnýzlýða gittiðin her seferde ne bir iz ne bir resim ne adres var elimde sonbahar deðil ki yar bir baþka gamlý hazan
sen yoksan
þimdi aðlar gezerim gözümün yaþýnda dem çok üzgünüm yalnýzým ah bir dön diyebilsem yüz sürsem turabýna dön artýk dön gel desem sonbahar deðil ki can bir baþka gamlý hazan
sen yoksun
Yüksel Nimet Apel
27/Aralýk/2009/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
yukapel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.