--SIR VE MEKAN--

sýrlarla dolu bir þehirdin
benim için,
sanki yürekte yaþanmýþ
sonra yerinden koparýlmýþ
ve kaybedilmiþ
bir hazine gibi
kaybettiðim
yaradýlýþtan gelen
bir arayýþla aradýðým
bir þehirdin…

soracak olursan þimdi
hatýrlamýyor ve bilmiyorum
bu þehre nasýl geldiðimi
sanki derin bir uykudan uyanmýþ
ve hafýzamý kaybetmiþim
hiç bir þey anýmsayamýyorum,
dost olan hiçbir yeri,

bu þehre ait mekanlarda
dolaþýrken…
denizlerin neden mavi olmadýðýný
sonra martýlarýn
neden uçmadýðýný
gökyüzünde,
insanlarýn neden tebessümle
selamlaþmadýðýný
birbirlerini gördüklerinde…

ve öcü görmüþ gibi
hayretle
neden vuruyorlar
yüzüme gözlerini
bilmiyor ve anlamýyorum…

þehir bana,
ben þehre
yabancýydým
beraber yaþamakla cezalandýrýlmýþ
birer mahkumduk birbirimize
ve sevememiþtik birbirimizi

doðduðunda bir bebek
bir bebek dünyaya
gözlerini açtýðýnda
neden haykýrarak aðladýðýný
anlýyordum þimdi.

bildik ve tanýdýk olmayan
sokaklarýnda
yürümeye baþladýðýmda,
bende aðlýyordum
yalnýzlýðýn vermiþ olduðu korku,
yabancýlýðýn üzerimde yarattýðý tedirginlikle
hep tanýdýk,
yüzüne aþina olduðum
bir mekan
yada dost arýyordum,
koparýldýðým memleketimden
ümit ile...

aðladýðým sürece,
EMÝN olan beldeni
bulamayacaðýmý kavrýyordum.

dökülecek göz yaþý
kalmayýnca gözlerimde,
kaybedilen mekan için
aðlamayý býraktým.
aðlamayý býrakýnca
yabancýsý olduðum þehri
tanýdým.
tanýdým tüm sokaklarýný,
caddelerini
ve dokunulmaz olan
kutsal mekanlarýný,
tanýdým semtlerini pazarlarýný,
insanlarýný
ve tanýdým adetlerini,
yasalarýný
tanýdýkça ben seni,
tanýdýkça sen beni,
alýþýp sevmeye baþladýk
birbirimizi

topraða atýlmýþ
bir tohumun
yeþermek için
vermiþ olduðu çabanýn
ardýndaki ümidi,
kaynaðýndan
yeni fýþkýrmýþ bir suyun,
sevgilisi olan
henüz yüzünü görmediði,
denize kavuþmak için
hiç durmadan
sadece
kavuþacaðý anýn vermiþ olduðu heyecaný,
ve kavuþma anýndaki
ilk el ele tutuþlarýný
ilk sarýlýþý
ve ilk mahsum öpücüðün saadetini
yeni yaradýlmýþ olan güneþin
yüreðindeki ateþin
kendisine vermiþ olduðu
korkudan sonra,
karanlýk olan dünyaya
ýþýklarýný saçtýðý ilk þafakta ,
yüreðinde taþýdýðý ateþ de olsa
iþe yaramýþlýðýn vermiþ olduðu
mutluluðu yaþadým ve tanýdým sende,
ey güzel þehrim..
sende tanýdým.

önceleri hep konuþuyorduk,
birbirimize içimizi döküyorduk
sanki bir asýrdýr konuþmamýþtýk
ve konuþmak için hep aramýþtýk
bir sihirle dilimiz baðlanmýþtý
ve birbirimize kavuþunca
bozulmuþtu sihir
ve dilimiz çözülünce
hasretle beklediðimiz anýn
vermiþ olduðu mutlulukla
konuþmuþtuk, konuþmuþtuk
konuþtukça tanýmýþtýk birbirimizi
ve tanýdýkça birbirimizi,
sevmiþtik,
sevdikçe
tutulmuþtuk birbirimize

iki yarýmýn
bir araya gelerek,
tamý oluþturmasýný yaþamýþtýk
ikimiz
birer yarýydýk
ve þimdi tamý oluþturduk.
tamam olduk.
tamam;
yani eksiksiz olan
konuþulma ihtiyacý duyulmayan,
yoruma gerek olmayan
tamam olunca
kýyameti bekleyen evren gibi
susmuþtuk
susmuþtuk ve sura üfürülmesini
bekliyorduk...
ve sura üfürüldü
koptu kýyamet
nisyan, nisyan;
unutulmuþluk halini yaþamak
ve unutulup ayrýlmak
ulaþýlýp ele geçen
her deðer gibi,
deðerini kaybetti
beraberliðimiz
tümüyle anlaþýlan
her anlamýn ardýndaki
anlamsýzlýða düþtü dostluðumuz
ve anlamsýzlaþan iliþkileri bekleyen
ayrýlýða attýk kendimizi
hayatýna son vermek için
yüksekten bir boþluða
kendini atan biri gibi
ve ayrýldýk...

sen baþka misafirleri aðýrlýyorsun
bugün kutsal mekanlarýnda
ben ise aðlayarak
baþka þehrin sokaklarýnda
dolaþýyorum
tanýdýk ve aþina olduðum
bir yüze rastlamak için
ismini bilmediðim bu þehrin
kutsal mekanlarýný
geziyorum
ümitsizce ve mutsuz
karanlýk ve soðuk
bir gece yarýsý…

zaman geçti
geçti zaman
yaralar tekrar
kabuk baðladý
sabahýn ilk demiyle
güneþ doðdu
aydýnlandý tekrardan
tüm kainat
ve bu gün varlýðýndan çok,
yokluðun anlatýyor seni bana
sen varken
oturuyorken yanýmda,
anlatmazdý bedenin
ve yüreðin
sevgi diye
yaþadýðýmýz tutkuyu
ve tutkunun büyüklüðünü bana.
yokluðundur bana anlatan
yaþamýmdaki gerçek yerini senin
ve tutkunun
bir esaret
aþkýn ise
bir özgürlük
olduðunu anladým
ismini bile bilmediðim
yabancý þehrin
çýkmaz sokaklarýnda
ve mutluyum yine,
giz dolu
yeni bir dostluðun
tohumunu atarak
ümit ile beklemekteyim,
yeni kavuþmalarý
ve ayrýlýklarý
tutkunun yarattýðý ümitsizlikten
ve esaretten uzak
özgürce yaþanacak yere kadar
yaþanacak olan,
dostluklarý ve sevdalarý...
ümit ile beklemekteyim
yaþanacak mutluluklarý
ve tüm kýrgýnlýklarý.
Kýrgýnlýklar ki
Yelken açtýrýr
Baþka limanlara…

Sosyal Medyada Paylaşın: