dikkatli bakýlýnca zar zor seçiliyordu… evren yaratýlalý beri o mütevazi fakat maðrur duruþuyla asýlý duruyordu… ve insanlara pusula olmanýn yol göstermenin gururunu yaþýyordu gönüllere huzur veren yýldýz…
ya sen o küstah havalý burnunla parýl parýl parlayarak indin sahneye bir anda herkesin gözünü aldýn emanet… o akýllarý donduran parlaklýðýna kananlar toslaya verdi karaya gemilerini… ve çok sürmeden yok olup kayýverdin yaþam sahnesinden… sen gönülleri heyecanlandýran kuyruklu yýldýz…
kayboluverince kuyruklu yýldýz gözler tekrardan dönüverdi evren kadar yaþlý yýldýza…
Sosyal Medyada Paylaşın:
zyuruk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.