***BİR KESİT RAMAZAN VE ÇOCUK***

ýslýklýyor cýrcýr böcekleri
göz kýrparak kayan yýldýzlara

ben ise karanlýkta
elimdeki el fenerinin
ýþýk huzmelerinin açmýþ olduðu
aydýnlýk yolda
tek baþýma yürüyorum
ardýma dönüp bakmadan…

výzýr výzýr araçlar geçiyor
farlarýndan çýkan aydýnlýk
boyuna deðiþtiriyor
cansýz ama hareketli yoldaþýmý
hayat gibi upuzun bazen
sonra beklemeden kýsalýyor
bir an sonra yok oluyor
tam bir ortaoyunu icra ediliyor
merakla izliyorum gölgeleri…

iftarýn aðýrlýðýný
teravihin hafifletici temizlemesiyle
atývermiþim bir kenara
dilimde salattan kalma
ilahi mýrýltýsý ile söyleniyorum

sonbaharýn serin ama tenimde býraktýðý
soðuk etkisiyle diken diken oluyor tüylerim
okþayarak baþýmý alnýmdan öpüyor rüzgar…
iç geçirmelerle titreyip üþümüþlükle
yoluma devam ediyorum…
gözlerim sýcak yuvamýn penceresinden
dýþarýya sýzýp uzaktan gözüken
bahçe sineklerine sýcaklýk verip
onlarý aydýnlatan odamýn yanan lambalarýnda

nihayet kapýdayým, kapýyý çalmam ile
elo’nun “hoþ geldin baba” diyerek
üzerime atlamasý arasýnda geçen süre
takýlýyor aklýmýn bir köþesine
bir göz kýrpmasý aný… cevabý gecikmiyor
sonra bir kýzýn babasýna olan sevgisinin
dünyada kapladýðý hacmin büyüklüðü
ne kadardýr sorusu yankýlanýyor
beynimin loblarýnda karþýlýksýz
kocaman bir boþluk olarak
öylece duruyor bir yetim gibi
sarýlarak öpücüklere boðuyorum onu
bir babanýn bu an yaþadýðý mutluluðun
yüreðine düþürdüðü aðýrlýðý
tahayyül etmeye çalýþyorum
ve tüm bu güzellikleri yaradan
Rabbimin büyüklüðü
Þükür O’na…





Sosyal Medyada Paylaşın: