Düþmüþüm yollara, Bir kara sevda uðruna. Amaçsýz bir gezgin gibi, Yapayalnýz,baþýboþ…. Koþuyorum yollarý tutan geceye karþý, Yutuyor bedenimi, Gölgemi örten karanlýk…
Ürpertiyle göz kýrpýyor, Karanlýðýn tavanýndaki yýldýzlar. Bir yanýp bir sönüyor umutsuzca. Þeytanla Firavun el ele vermiþ, Hile yapýyor, Bir yanýp bir sönen yorgun yýldýzlara…
Düþmüþüm yollara, Ulaþýlmaz bir sevda uðruna. Buz tutan Güneþi görmekse, Belki de bir hayal… Firavunu deðil, Sevdalarýmý yok ediyor, Ýkiye ayrýlan denizin azgýn sularý…
Yer kaynýyor, Daðlar savruluyor karanlýðýn uçurumunda! Þeytan, Avuçlarýnýn içine hapsetmiþ fýrtýnalarý, Karanlýða çakan mavi þimþekleri içiyor, Cehennem ateþi gibi üfürüyor yollarýma… Karanlýk, Ateþten gömlek oluyor, Giy giye bilirsen… Ve Þeytan ile Firavun, Hükmediyor karanlýða…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ozanca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.