Hýçkýrýklar boðazým da düðümleniyor þimdi. Bilmem ki, havanýn getirmiþ olduðu hüzünmüydü bu. Suratýma deyen, Deyince sýzlatan bir sisli rüzgarla boðuþuyorum þimdi, Akan yaþlara inat,mendil kurutuyorum. Boþ ver onuda aksýnlar! Aksýnlar ki artýk anlasýnlar! Önce gözlerim sonra, Sonra da yüreðim! Beni görmeni engeleyyen birileri vardý, Zaten! anlýyordum... Senin de, týpký benim seni hayallerim de misafir eden ben gibi, yani kurmuþ olduðum hayallerimdeki gibi, þimdi senin farklý kiþilerle,farklý ortamlar da,nefes alma çaban var, hissediyorum... þu an ne diye düþündüðümü seni, anlam veremiyorum, içimdeki atamadýðým , hala büyümekte olan o duygu yoðunluðunu yok edemedim. içimde bir yerler de saklý olan o neferi kýramadým. hani dedim! hani,gün gelirde... belki...
06 Kasým 2009 Cuma, 17:41
Sosyal Medyada Paylaşın:
GÜLCAN AKKUŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.